Santiago de Cuba toeristje spelen

Gisteravond kregen we heerlijke kip, salade, iets dat verdacht veel op onze aardappel lijkt en jus. We hebben het ons goed laten smaken. Daarna nog even mijn verhaal posten op reislogger en de foto's die nog bij het vorige verhaal hoorden. De foto's van gisteren heeft Niko op Facebook gezet. Dat gaat een stuk sneller dan uploaden in reislogger. Dus wie nieuwsgierig is, moet daar even kijken. We zijn op tijd ons bed ingedoken. Niet dat het nu zo'n heerlijk bed is hoor. Het ding is keihard. Net als mijn kussen. Maar als je moe bent, slaapt alles goed. Vanochtend weer mooi op tijd aan het ontbijt en daarna weer de stad in. Als eerste naar het Rummuseum. We kregen een leuke, Engelstalige, rondleiding met een glaasje Rum na afloop voor 120 Pesos per persoon. Weer wat geleerd over de geschiedenis van de Cubaanse rum en voor 10.30 er al één geproefd. Het kon minder, zoals Niko vaak zegt. Ook nog weer even op het terras waar we gisteren ook hadden gezeten. Mensjes kijken en genieten van alles wat daar rijdt. Ondertussen een mooie dosis uitlaatgassen opsnuivend. Daarna richting de winkelstraat. Daar waren we gisteren ook al geweest, maar toen was bijna alles dicht omdat het zondag was. Nu was het er heerlijk druk en konden we eens goed kijken wat er allemaal te koop was. Een allegaartje aan spulletjes, onderdelen en eten. Dollarwinkels wisselen zich af met locale zaakjes. Soms vanuit huis gerund. Tot Niko's grote vreugde zat daar ineens een oud mannetje met wat handel en die had zowaar scheermessen te koop. Een pakje van drie scheermessen For Men moest 300 Pesos kosten. Dit komt neer op ongeveer €2,40. We hebben maar niet afgedongen. Niko kan zich weer fatsoenlijk scheren. Gezellig verder gewandeld en genoten van het gekrioel van mensen en wat er allemaal te koop was. Voor een paar Pesos nog een lekkere zoete empanada gekocht. Daarna gekeken waar we wilden eten. Omdat we geen zin hadden in weer een volwaardige warme maaltijd tussen de middag op zoek gegaan naar de cafetaria die we gisteren hadden gezien en waar ze sandwiches en pizza's verkopen. Daar konden we ook zitten en dat leek ons wel wat. Deze cafetaria zit aan een drukke doorgaande weg en ik kan jullie vertellen dat ik mijn quotum uitlaatgassen opsnuiven ruimschoots overschreden heb. Voordat je namelijk je bestelde broodje hebt, ben je zo een half uur of langer verder. Aangezien in de meeste huizen geen ramen zitten, waait alles zo naar binnen. We zaten daar echter best goed en hadden mooi zicht op het tafeltje naast ons. Daar werd druk handel bedreven. Een jongeman met een petje op zat er aan tafel met een oudere man met een pothelm op. Het duurde niet lang of er kwam een derde man bij die een enorme 'gouden' ketting tevoorschijn haalde. Het ding werd aan alle kanten bekeken en er werd druk gepraat. Ook moest er nog getelefoneerd worden. De enorme ketting verdween weer in de doos. Nog weer wat kletsen en de ketting werd weer tevoorschijn gehaald. Er werd nog eens gewezen op, wat ik vermoed, het zogenaamde goudmerkje. Nog weer wat geklets en de ketting ging weer in de doos. Uiteraard nog meer geklets en de ketting kwam weer uit de doos. Uiteindelijk ging de koop niet door. De derde man vertrok weer. Er werd weer getelefoneerd en er kwam een man met een ring. Deze werd bekeken, maar werd meteen niet goed bevonden. Weg was de man met de ring. Vervolgens haalde de jongeman met het petje zijn handel tevoorschijn. Ook hij had allerlei 'gouden' kettinkjes, bedels en ringen. De oude man bekeek het aandachtig, vergeleek het met zijn eigen ketting en haalde er zelfs een weegschaaltje bij. De jongeman fotografeerde het bultje 'goud' op het weegschaaltje, pakte alles weer in en weg waren ze. Jammer dat we geen Spaans spreken en dus niets kunnen verstaan. We waren best nieuwsgierig wat er allemaal werd gezegd. Ha! Daar was dan eindelijk ons (hamburger)broodje belegd met ham/kaas/komkommer. Het heeft ons goed gesmaakt. Nog even plassen boven een toilet waar je niet op wilt zitten, die niet doorspoelt en waar geen toiletpapier is en we zijn weer klaar om verder te gaan. Weer terug naar de winkelstraat, waar geen uitlaatgassen zijn en naar de ijssalon, zonder ramen en met de deur dicht, waar ze in de rij staan voor een ijsje. Nou, dat was het wachten inderdaad waard. Heerlijk! Eén grote bol op een hoorn, nee geen hoorntje, kostte 140 Pesos. Iets meer dan een Euro. In verhouding redelijk aan de prijs, maar zeer de moeite waard. Op de terugweg naar de Casa nog even gestopt bij Park Céspedes en de prachtige gebouwen daar bewonderd. We werden weer verrast met een live optreden van een aantal muzikanten. Super leuk! Nu zitten we weer op ons balkon in de schommelstoelen te genieten van de frisse lucht. Vanavond willen we nog weer even wat Euro's wisselen bij de Cubaan. Onze gastvrouw maar even vragen of ze dat weer wil regelen met de buurman. Morgenvroeg om 8 uur ontbijten en dan op naar Camagüey. Een rit van 5,5 uur. Eens zien wat ons onderweg weer te wachten staat. De foto's van vandaag heeft Niko weer op Facebook gezet.