Onderweg naar Camagüey

Gisteravond aan de oudste dame gevraagd of ze de Cubaan weer kon bellen om te wisselen. We wilden €200,- wisselen. Zij bellen en binnen 10 minuten stond de betreffende Cubaan met een ontzettende stapel Pesos voor de deur. Het waren allemaal briefjes van 100 Pesos. Ik kreeg de stapel in de hand geduwd want de vorige keer had ik het ook nageteld. Ik er mee naar de ontbijttafel en 32 stapeltjes van 1000 Pesos gemaakt. Het klopte als een bus. De beste man bedankt en de hand geschud. Waar moet je in vredesnaam heen met 320 briefjes van 100 Pesos? Gelukkig heb ik een extra vakje met een rits erop in de koffer. Vanochtend tijdens het ontbijt was de oudste dame van de Casa druk aan het bellen. Niko hoorde het woord toerista vallen en nog geen 2 minuten later kwam de buurman binnen. Hij maakte het gebaar van betalen en ging in de keuken zitten. We moesten er stiekem om gniffelen. Eens kijken waar dit naar toe zou gaan. Wij naar boven om de koffers te halen. De buurman wilde wel even helpen. Ook zijn jongere maatje was er als de kippen bij. Niko weer naar binnen om de buurman te vragen wat hij wilde. Nou, de rest van het geld. Dat wat hij met mij had afgesproken. Na een minuutje ging ik weer naar binnen. Daar hoorde ik de buurman in het Spaans met Niko praten. Ik er bij. Weer het gebaar van betalen. Op een stoel had Niko 700 Pesos (ongeveer €5,50) gelegd en de buurman wilde nog meer. Wat Niko er van begreep is dat ze het bedrag wat ik had afgesproken per dag wilden. De buurman gebaarde 3 (dagen). Boos heb ik een paar keer No gezegd. Mijn vinger dreigend opgestoken en nog een keer duidelijk No gezegd. Toen Niko bij zijn hand gepakt en meegetrokken. Basta riep ik nog. De buurman beteuterd achtergelaten. We zijn in de auto gestapt en weggereden. We hebben vreselijk gelachen. Niko hoopte al dat ik weer binnen zou komen om de boel af te kappen. Helaas jammer dat we nog eens 700 Pesos kwijt waren aan dat boefje, maar we hadden de grootste schik. Wat een toneelstuk! We moesten vandaag 334 km. rijden om in Camagüey te komen. De rit ging best goed. De wegen waren redelijk begaanbaar met af en toe slechte stukken. Op een gegeven moment werd er aangegeven dat er 70 gereden kon worden. De weg was ook best goed. Totdat ik over een paar hobbels heen vloog. De koffers vlogen minstens 20 cm. omhoog. Ik snel in de ankers om erger te voorkomen. Pfoe, wat een klapper. Onderweg bij een 'wegrestaurant' gegeten. Een plak gebakken ham met rijst met bonen en gebakken bananen. Toen de banaantjes bijna op waren zag ik een gefrituurde mug op zijn rug op het bordje liggen. Tja, dat gebeurd er als er buiten wordt gekookt. Niet bij nadenken. Op een gegeven moment waren we nog ruim 50 km. van Camagüey en zijn we uit gaan kijken naar brandstof. Bij de eerste drie pompen was er geen Especial. Bij de vierde wel. Dit was een vrij grote pomp en daar was het dan ook flink druk. Een mannetje regelde wie er eerst mocht tanken en wie daarna. Gelukkig was er genoeg zodat wij ook weer de tank vol kregen. Daarna onze weg vervolgd. Aangekomen in Camagüey op zoek naar onze Casa. De navigatie had het bijna goed. Nog even gevraagd aan een Cubaan die achter ons aan fietste en we waren er. De betreffende Cubaan verdween zonder geld te vragen. Dat was fijn! De auto deze keer gewoon langs de straat geparkeerd en niet gevraagd of dat wel vertrouwd was. Straks komt er weer zo'n buurman. 😁 De Casa is prachtig. Helaas geen WiFi, dus dat wordt een kaartje kopen in de stad. We ontbijten morgenvroeg op het dakterras. De dame die ons ontving, liet ons een kaart van de stad zien en vertelde waar het leuk is. Ook raadde ze ons een restaurant aan. Allemaal in het Spaans, maar we begrepen het prima. We hebben haar advies opgevolgd en hebben heerlijk gegeten. Qua prijzen is het hier al weer iets duurder. Twee cocktails, een bier, een rum cola, twee hoofdgerechten en twee bijgerechten was 3855 Pesos. Daar hadden ze ook al even 350 Pesos fooi bij in berekend. Met onze huidige wisselkoers van 160 Pesos voor 1 euro, komt dat neer op €24,-. Voor onze begrippen nog steeds niet duur. Morgen maar weer eens de toerist uithangen in de stad. Nu eerst lekker slapen. Het bed is zacht, dus dat wordt vast een goede nacht.