Santiago de Cuba op jacht naar brandstof en water

Gisteravond wilde ik nog wat meer foto's uploaden, maar het internet is erg traag, dus dat lukte niet. Alleen de eerste drie kwamen er door. De oudste dame van de Casa kwam ook even melden dat de WiFi wel wat kost als we er zo lang gebruik van willen maken. We hebben gezegd dat ze dat dan maar in rekening moet brengen. Aangezien het een ontzettend trage verbinding is, de WiFi ook maar uit gedaan. Hopelijk kunnen we de foto's binnenkort uploaden (gelukt). We zijn op tijd naar bed gegaan want ik had het lampje wel uit. Vanochtend om 08.30 uur aan het ontbijt. Geroosterd brood, fruit, omelet, stukjes kaas en wat plakjes gepureerd vlees. Geen idee wat het was, maar smaakte prima. In het boekje, wat ik al eerder noemde, stond ook dat als je de kans krijgt, je moet proberen te wisselen op straat. Je krijgt dan een veel betere koers dan bij de bank. Uiteraard is dit illegaal, maar voor alle partijen gunstig. Wij de oudste dame gevraagd of ze Euro's voor Pesos kon wisselen. Zij niet, maar ze kon wel iemand bellen. Jullie zijn vast niet verbaasd als ik jullie vertel dat de buurman weer binnen kwam. Samen met nog een Cubaan. Er werd eerst druk gesproken met de oudere dame en toen kwamen ze bij ons. De buurman gaf ons een hand en vroeg: Okay? Met andere woorden: alles goed? Hij ging weer weg en vervolgens kwam de Cubaan met de Pesos. We wilden €100,- wisselen en hij bood voor €1,- 160 Pesos. Nou, prima. De bank geeft 126,20 dus dit was een goede deal. Hij toverde een beste bundel Pesos uit de zak en telde 16.000 Pesos uit. Ik goed natellen en alles klopte. Iedereen tevreden en weg was onze Cubaan. De jongste dame vroeg vervolgens of we zin hadden om in de Casa het avondeten te nuttigen. Voor 2000 Pesos konden we aanschuiven. We hebben het aanbod geaccepteerd. Ze had het over kip, sla en rijst. Noemde nog wat dingen die we niet begrepen. Niko zei toen: make fantasia de chef. Dat begreep ze wel. We gaan het zien. Vervolgens liepen we naar de auto en daar aangekomen roep de buurman ons en onze bewaker. We moesten even handjes schudden en onze bewaker gaf ons een compliment over de auto. Of we vanavond terug kwamen met de auto. Si zeiden wij. Waarschijnlijk wel eerder maar hoe zeg je dat in het Spaans als je dat niet spreekt. We hadden geen zin om Google translate er bij te pakken en hebben het maar zo gelaten. Als eerste maar eens op zoek naar een benzinepomp voor Especial brandstof. Bij de Plaza de la Revolucion had Niko er één gezien en ook een supermarkt. Daar konden we vast en zeker wel water kopen volgens hem. Ik moest al weer lachen. Aangezien we dit plein toch op ons lijstje hadden staan, hier dus als eerste naar toe. Nee, ze hadden geen Especial meer. Dan maar naar de supermarkt. Dit bleek een dollarwinkel te zijn. Ze hadden niet veel te koop, maar wel veel van wat ze te koop hadden. Uiteraard géén water. Nadat we het plein hadden bekeken zijn we naar de begraafplaats gereden waar Fidel Castro begraven ligt. Om dit te bezoeken moesten we entree betalen. 75 Pesos per persoon en 125 Pesos om foto's te maken. Het graf van Fidel ligt meteen vooraan en ziet er prachtig uit. Net op het moment dat we verder de begraafplaats op willen klinkt er een luide bel. Geen idee wat dat was en omdat een van de bewakers ons het ook niet uit kon leggen, hij sprak geen Engels, liep hij met ons mee naar een prachtig mausoleum met het graf van José Marti. Wie dat ook maar mag zijn. Het zag er prachtig uit. Toen begon er heel luid muziek te spelen. Wat bleek, die bel had het wisselen van de wacht aangekondigd. Ik kan jullie vertellen dat het behoorlijk indrukwekkend was. Prachtig om te zien. Daarna verder de begraafplaats op gegaan en daar zagen we een prachtig graf van ene Emilio Bacardi. Vast en zeker een telg van de Bacardi rum familie. Zo niet de stichter. Na dit bezoek weer verder op jacht naar brandstof. Ook de tweede pomp had geen Especial meer. Verder zoeken dus. Bij de derde pomp was het raak. Naar het hokje om te zeggen dat we Especial wilden. Mannetje zet de pomp aan en Niko tanken. Meteen maar vol gegooid zodat we zeker weten dat we overmorgen in Camagüey aan komen. 16,55 liter getankt. We moesten 468,90 Pesos betalen. Dit is nog geen €4,-. We hebben wel drie keer naar het bonnetje gekeken. Het stond er toch echt. Niko betaalde met een briefje van 500 en kreeg 30 terug. Nou, niet klagen en instappen maar weer. Onze weg vervolgd want Niko wilde naar een tabakszaak. Onderweg zagen we weer een supermarkt. Wij naar binnen. Yes! Ze hadden water. Wij 12 flessen van 1,5 liter in de kar en op naar de kassa. Ook dit bleek een dollarwinkel te zijn. 9 dollar met de creditkaart afgerekend. Dan komt er nog een hele administratie achteraan. Je moet je legitimeren, mag met rijbewijs, en dit wordt genoteerd. Ook een deel van de cijfers van de creditcard wordt genoteerd. Dit bonnetje moet je tekenen. Dan krijg je zelf ook een bonnetje mee tezamen met de pinbon. Daarna richting de tabakszaak. Hier konden we niet naar binnen. Niko vermoedt dat dit een groothandel was. Ondertussen had ik daar vlak bij een restaurant gespot. Daar zijn we maar eens op het terras gaan zitten en hebben heerlijk geluncht. Een soort van pulled pork met paprika en champignons er door. Soja saus eroverheen. Dikke chips erbij met, uiteraard, rijst met bonen. Zoals gezegd was het heel erg lekker. Daarna verder naar de rumfabriek. Niko had op internet een fabriekswinkel gevonden en wilde daar wel even kijken. Gesloten. Het museum zou wel open zijn. Wij daar naar toe. Deur was open, maar museum was gesloten. Morgen zijn ze weer open. Je kon wel rum en/of sigaren kopen. Niko heeft zich een lekkere Romeo y Julietta gekocht. €15,-. Ik gaf €20,- maar dat papiertje was beschadigd. Die wilde ze niet. Ik had er gelukkig ook nog 1 die niet beschadigd was. Deze werd geaccepteerd. Ze kon echter geen €5,- terug doen. Of 5 dollar terug ook goed was. Tuurlijk! Nu we alles hadden gezien waar we de auto voor nodig hadden, zijn we terug naar de Casa gereden. Inmiddels gaf de benzinemeter eindelijk aan dat de tank vol zat. Fijn! Weten we ook dat die het doet 🤣 Daarna zijn we te voet verder gegaan. Een leuke winkelstraat ontdekt, een prachtig plein gezien, genoten van Cubaanse muziek op straat, 2 sigaartjes voor omgerekend 50 cent gekocht en gesmuld van een gevulde churro. Nu met een rum in een theekopje lekker in de schommelstoel op ons balkon dit verslag schrijven. Niko springt nu onder de douche en ik na hem. Even fris aan tafel straks. Morgen horen jullie wat we nu precies hebben gegeten.