Havana dag twee

Gisteravond op het plein vlak bij onze Casa gegeten. Wat een dure tent!! Dik betalen voor de locatie. Wel een prachtig restaurant. Daar viel niets op af te dingen. Mijn pasta was heerlijk. Niko zijn pizza qua smaak ook, maar net zo slap als een vaatdoek. Ook de espresso na afloop mocht de naam koffie niet dragen. Bij thuiskomst lag er een dikke rode  (zwerf) kater tegen de voordeur aan. Oeps, zei ik tegen Niko, we hebben denk ik een klein probleempje. Wij de deur voorzichtig openen en met een flinke stap over de kat heengestapt. We wilden hem niet laten schrikken met het risico op een krab of een beet. Hij trok zich echter nergens wat van aan. Zo relaxed als het maar kan. De bikkel. Vanochtend tijdens het ontbijt kwam Toña de schildpad al weer aangerend. Zodra het fruit op tafel kwam stak zij haar kop omhoog. We hebben haar maar weer braaf gevoerd. Na 4 stukjes was ze tevreden en ging weer in haar teiltje liggen. Vandaag wilden we naar Callejón de Hámel, een geweldig straatje helemaal beschilderd door een Santeria (Afro-Cubaanse religie) artiest die daar gewoond heeft. Genaamd Salvador. Zelfs de flatgebouwen zijn beschilderd. We kregen een gratis rondleiding. Super leuk. Uiteraard kwam aan het einde de vraag of we wilden doneren of een CD wilden kopen. Het geld was niet voor hem, maar voor de (artistieke) school en de kinderen die daar les krijgen. We hebben een CD gekocht met traditionele Cubaanse muziek. Kunnen we thuis nog even nagenieten. Ook werd ons een lekkere cocktail aangeraden die we uiteraard besteld hebben. Om 11.00 uur zaten wij dus al aan een heerlijk drankje. Om bij dit straatje te komen (3,5 km. vanaf onze Casa) hebben we een fietstaxi genomen. Dat zijn ook fraaie gasten; eerst €25,- vragen want zijn vriend (die ons uiteraard aansprak) vertelde dat het wel 10 km. fietsen was. Wij met een hoop kabaal bij hem weggelopen. We werden terug geroepen. 2000 Pesos. Dat is iets meer dan €14,-. Ik zei tegen Niko dat ik die gabber echt geen €14,- ging betalen voor 3,5 km. Hij kon €7,- van me krijgen. Toen werd het bod verlaagd naar 1500 Pesos. Bijna €11,-. We zijn akkoord gegaan. Instappen en de beste man fietsen. Zijn tandwielen waren flink versleten en af en toe schoot de ketting er overheen. Na een poosje fietsen stapte hij af en moest iets achter bij de fiets doen. Een stukje verder nog een keer. Toen we nog drie blokken bij het straatje verwijderd waren had hij ineens een lekke band. We moesten uitstappen en verder lopen. We hadden al weer de grootste giebel. We verdenken hem ervan dat hij steeds een beetje lucht uit de band heeft laten lopen zodat hij niet het hele stuk hoefde te fietsen. Want zonder namelijk eerst naar de band te kijken, wist hij ons ineens te vertellen dat het 'Fini' was. Flat tire. Uiteraard vonden we het geen probleem om het laatste stukje naar het straatje te lopen. Nadat we deze dus bekeken hadden, zijn we via allerlei straatjes weer terug gelopen naar de Casa. Onderweg nog een lekker ijsje voor Niko en een lekkere koek voor mij gescoord. Waar je dan wel niet allemaal langs komt. Echt geweldig om te zien. Het ene straatje ziet er nog beroerder uit dan de andere. Bij elke grote vuilcontainer moest ik denken aan de woorden van Monique toen wij in 2017 in Havana waren: door de mond ademen, lieverd! Nou, dat heb ik regelmatig gedaan. Wat een luchten komen je er soms tegemoet. Dan ineens sta je in zo'n griebusstraat voor een prachtig restaurant. Paladar (huiskamerrestaurant) San Christobal. De ober aan de deur sprak ons aan en vertelde, dat als we het leuk vonden, eerst een rondleiding konden krijgen door het huis. Nou, dat wilden we wel. Trots liet hij ons alle vertrekken zien. In de ene kamer een compleet altaar gemaakt op een schoorsteenmantel. In een stampvolle vitrinekast de Amerikaanse vlag ter ere van de opening van de Amerikaanse ambassade die na 60 jaar weer geopend werd. In een andere kamer foto's van Barack Obama en zijn vrouw. Zij hadden daar gegeten. De stoel waarop Barack had gezeten was aan de muur gespijkerd. Ook het kopje waaruit hij koffie had gedronken stond onder een stolp. De fles wijn waarvan  Michelle Obama had gedronken stond samen met het glas ook onder een stolp. Alle wanden stampvol met foto's. Ook van Nat King Cole die er had gegeten. Klokken, LP's, reclameborden, schilderijen, er was bijna geen stukje muur meer vrij. De ene vitrinekast na de andere, stampvol met beeldjes. Ongelofelijk. Menig antiekdealer had zich vergaapt. We mochten plaatsnemen in de eerste kamer vlak bij het altaar. Onze rondleider vertelde dat hij nu afscheid van ons nam. Zijn collega's kwamen de bestelling opnemen en ons bedienen. We mochten hem een fooi voor de rondleiding geven als we dat wilden. Geen probleem. Voor zo'n goed verhaal willen we wel betalen. We hebben echt heerlijk gegeten. Het toilet was een verademing. Schoon en er was wc papier. Er lag zeep op de wastafel en er kwam water uit de kraan. Ook hingen er keurig schone, witte, handdoeken. Het was de badkamer van het huis en zelfs het bad zat er nog in. Daar hadden ze een mooi droogboeket ingezet. We hebben meteen voor morgenavond gereserveerd. Daar willen we nog wel een keer eten. Het was ook niet duur, dus dat was ook een mooie meevaller. Ondertussen hadden we een sms ontvanger van de humidor verkoper. Ze hadden een grote stroomstoring die wel tot vanavond 6 uur kon duren. Dus het graveren/branden was niet gelukt. Hij gaat er vanuit dat het morgen wel gaat lukken en laat het ons weten als het klaar is. Tja, zo gaat dat in Cuba. We hebben al meerdere stroomstoringen gehad. Na de lunch onze weg vervolgd naar onze Casa. Bij het restaurantje om de hoek aan een van de obers gevraagd of we Euro's konden wisselen. Dat hadden ze namelijk wel eens genoemd toen we langs liepen. Dit was geen enkel probleem. We kregen 150 Pesos voor 1 euro. Dat was een betere deal dan in onze Casa. Daar hadden we voor 1 euro 'maar' 130 Pesos gekregen. Wij het restaurantje in en daar even in privé gewisseld. Dat wil je echt niet op straat doen want daar sterft het van de politie. Gisteren gezien dat er een Cubaan tijdens het wisselen werd betrapt door de politie. Hoe dit is afgelopen voor hem en de toeristen weten we niet. We zijn mooi doorgelopen. Vanavond hebben we heerlijk gegeten bij Dona Eutimia. Niko had de eigenaar van de Casa gevraagd waar je goed kon eten en kreeg deze tip. We hebben er ons 31 jaar samenzijn gevierd met een hoofdgerecht om te delen. We hadden octopus in knoflook en limoen, kreeft (wat hier stiekem langoustine is) en lam. Daarbij een schaaltje witte rijst en een schaaltje zwarte bonen. Cocktail er bij en het feest was compleet. Het was ook een prachtig restaurant en alles goed verzorgd. Inmiddels is het 21:21 uur en zitten we nog lekker op het dakterras. Op onze kamer hebben we de ramen en deuren gesloten en staat de airco te draaien om de boel af te koelen. Morgen onze laatste dag in Havana. We willen nog even bij het museum van Havana club (rum) kijken en bij camara obscura. Iets met een dakterras en cocktails. Altijd goed. Wat het precies is, kan ik jullie morgen vertellen. Duimen dat dan ook het personaliseren van de humidor en sigarenkoker is gelukt. We houden jullie op de hoogte.