Guardalavaca hotel Brisas laatste dag

Vandaag ook weer vroeg wakker en daarmee weer lekker op tijd aan het ontbijt. Daarna de bikini aan en een bedje bij het zwembad opgezocht. Zo'n tweede dag zie je nog weer meer dan de eerste. Heerlijk mensen bekijken en je verwonderen over zaken. Eén van de dingen waar wij ons zeer over verbazen is het feit dat er heel veel mensen lopen met gigantische thermobekers die ze aan de diverse barretjes laten vullen met bier of een cocktail. Eén van een liter is nog een kleintje. Waarom?! Het is all inclusive. Je komt echt niets te kort. Ook zien we veel mensen met kleren aan het zwembad in gaan. Korte broek, driekwart broek, t-shirts, blouses en jurkjes. Waarom?! Vele gasten komen hier schijnbaar al jaren en hangen het personeel om de nek alsof het hun beste vrienden zijn. Houden driekwart van de dag twee strandbedjes bezet en komen vervolgens om een uur of 2 opdagen. Niko en ik zijn blij dat we morgen kunnen vertrekken. Dit is zo niets voor ons. We verheugen ons enorm op onze rondreis. Om 17.00 uur werden we opgehaald en met de taxi naar Holguin geracet. Wat een gang had de beste man erop. Hij was wel zo attent om bij de autoverhuur even te checken of we daar goed waren voordat hij weer vertrok. De man achter het bureautje nam alle tijd om de papieren in orde te maken. Kerk vrij moeilijk en vroeg waar we verbleven en of we een Cubaans telefoonnummer hadden. Hem maar even verteld dat we de komende drie weken door heel Cuba zwerven en geen Cubaans telefoonnummer hebben. Na ongeveer 15 minuten was alles ingevuld. You pay? Nou nee, alles is al betaald, grapjas. Ter voorbereiding op deze vakantie een geweldig boekje gelezen die ons flink wijzer heeft gemaakt. Zo ook dat je goed moet letten op een tweede kilometerstand op het contract. Als je namelijk deze tweede kilometerstand bereikt, moet je met de auto naar de garage voor onderhoud. Doe je dit niet, krijg je van de verhuur een 'boete'. Deze ga je uiteraard niet betalen. Indien nodig gewoon stennis schoppen. Of je kijkt even goed op het contract en zegt er wat van. Uiteraard ontdekten we dit al gauw op het contract. We konden maar 240 km. rijden en dan moesten we dus naar de garage. De beste man hier even een vraag over gesteld en zonder problemen werd deze stand flink opgeschroefd. 1-0 voor de familie Bos! 😃 Toen kwam de inspectie van onze aangereden bolide zoals Niko het noemt. Tjonge, wat is dat autootje, een Kia Picanto, mishandeld. Aan alle kanten gebutst. We hebben overal op gewezen en foto's gemaakt. De beste man had al veel zelf gezien, maar kreeg er nog een mooie lijst van ons bij. Inmiddels was het donker en reed ik ons terug naar het hotel. Kalm aan want er reden nog steeds, slecht verlichte, paard en wagens, brommers en fietsers. Ook wandelaars langs de kant van de weg die slecht te zien waren. Ik moet jullie echter wel opbiechten dat ik meteen al een slachtoffer heb gemaakt..... Een flinke slang kroop over de weg. Ik probeerde nog te ontwijken, maar dat is niet gelukt. Ik hoop dat ik hem over zijn kop heb gereden en niet over de staart. Ik heb absoluut niets met slangen, maar zou het zielig vinden als het beestje op de weg ligt te kronkelen. Voelde me echter ook niet geroepen om even te kijken hoe het met hem of haar ging. Vervolgens nog even een flinke bult met bladeren ontweken met een lichte noodstop waarbij de achterbank uit de klemmen schoot, maar verder geen bijzonderheden hoor. 🤣 We kwamen ongeschonden bij ons hotel aan. Ondertussen was het tijd geworden om naar het restaurant te gaan die we vanochtend hadden gereserveerd. El Patio. Een visrestaurant. De dame die de reserveringen noteerde had er vreselijk veel zin in. Nadat ze de tijd en naam van het restaurant had opgeschreven, zakte ze weer als een zak met aardappelen in haar stoel. Niko heeft nog even een foto van de menukaart gemaakt. Dan konden we die van te voren nog even bekijken en alvast bedenken wat we wilden eten. Ik moest al weer lachen en zei dat we dat echt niet te eten zouden krijgen. Er stonden heerlijke visgerechten op de kaart en diverse gerechten met garnalen. Niko had er wel zin in. Aangekomen bij het restaurant konden we kiezen uit twee voorgerechten: pompoensoep of een bordje ham, kaas en chorizo. Hoofdgerechten: rundvlees, kip of kreeft (lees langoustine). Nagerecht: ijs. Het leek in de verste verte niet op de menukaart. Echt ontzettend grappig. Het eten was prima en smaakte goed. We zijn gegaan voor de 'kreeft'. Het bedienend personeel was flink getalenteerd en trakteerde ons op de één na andere serenade. Echt heel erg leuk. Na nog een drankje zijn we nu weer terug op de kamer. Morgenvroeg, na het ontbijt, vertrekken we naar Santiago de Cuba. Daar overnachten we in een Casa (bij mensen thuis). We blijven daar drie nachten en gaan dan weer verder. Vanaf nu zal er dus ook niet dagelijks een reisverslag verschijnen. Ik schrijf er wel iedere dag 1 hoor, maar die worden pas verstuurd als ik op internet ga. Tot nu toe hadden we geluk dat in het hotel gratis Wifi was. Dit is echter in de rest van Cuba niet het geval. We moeten een kaartje kopen met een toegangscode en dan naar een gebied waar internettoegang is. Het kan dus heel goed zijn dat er na een paar dagen een paar verhalen jullie kant op komen. Hoe dan ook, we houden jullie absoluut op de hoogte!