Viñales

Gisteravond om 19.00 uur stonden we op de patio. Klaar voor ons avondeten. Geen tafel gedekt en we roken niets. Komt dat wel goed? Daar komt de dochter aan. We mochten plaatsnemen. Haar neef kwam zo met het eten. Hij had een restaurant. Ik grapte nog tegen Niko: thuisbezorgd.cu. Daar kwam een dame aan de deur. Zij dekte ons de tafel en zette mooie wijnglazen erbij terwijl we al drinken in een glas hadden. Inmiddels was ook de neef gearriveerd en de dame die de tafel had gedekt, bracht ons ook het eten. Er viel niets op af te dingen. Het was erg lekker. Er was zelfs soep en het velletje van de kip was lekker krokant. Na het hoofdgerecht kreeg Niko een kopje koffie en ik had een kop thee gevraagd. Er werd een dienbladje op tafel gezet met twee theesoorten. Vervolgens kwam mijn thee en bleek ze al een zakje in mijn water te hebben gedaan. Ze zette het dienbladje met de zakjes nog eens extra voor mij neer. 🤣 Niko kreeg van de neef een sigaar aangeboden omdat we op het eten hadden moeten wachten. Uiteraard met de mededeling dat als de sigaar beviel, Niko nog meer kon kopen. Vanochtend bij het opstaan bleek er een stroomstoring te zijn. Lang leve de zaklamp in de mobiel. Zo kon ik toch zien wat ik deed in de badkamer. Ook het opmaken ging prima zo. De generator zorgde voor wat licht in de keuken en dat de koelkast het bleef doen. Pannekoekjes werden op een vuur gebakken en ook werd zo het brood geroosterd. We hadden een heerlijk ontbijtbuffet. Daarna richting het huis waarvandaan we per paard en wagen zouden vertrekken naar de vallei. Mensen wat hebben wij een prachtige ochtend gehad. Onze gids sprak voortreffelijk Engels en vertelde veel over de streek, de mensen en de gebruiken. We brachten een bezoek aan een boerderij waar ze zowel koffie verbouwen als tabak. We kregen overal uitleg over. Ook verkochten ze honing van de wilde grondbij die zijn nest in de bergen in de grond heeft en mochten we rum proeven die gemaakt word van een kleine vrucht. Erg lekker. Onze koetsier was ook een zeer aardige man die ook zichtbaar genoot. Hij nam ons zelfs mee naar zijn huis om vol trots zijn orchideeën te laten zien. Echt prachtig. Na afloop zijn we met de auto naar een restaurant gereden die in moestuinbakken hun eigen groentes verbouwen. Voor iedereen hebben ze hetzelfde menu en alles ecologisch. Het was heerlijk en een volwaardige maaltijd. Soep vooraf en toetje na. En het uitzicht!! Fenomemaal! Met volle buik terug gegaan naar de Casa en vervolgens het dorp nog even ingegaan. Ze hebben feest. Het is de 170ste verjaardag van José Marti. Deze beste man heeft Cuba ooit van de Spanjaarden bevrijd. Er was een marktje met toeristenrommeltjes en een gezellige drukte op straat. Er werden nog wat kraampjes opgebouwd en er kwam een muziekinstallatie op het plein voor de kerk. We zijn weer terug gegaan naar de Casa om even wat te luieren. Daarna onder de douche gesprongen en naar het restaurant waar ze hamburger met patat serveerden. Ondertussen ons afvragend of we echt patat zouden krijgen of dat dit gewoon een foto van internet geplukt was. We kregen echt (een klein beetje) patat. Geweldig. Een keer wat anders dan de beroemde en beruchte rijst. Zoals onze gids zei: als er geen rijst bij het eten is, dan hoeft het voor mij niet. Dan is het geen echte maaltijd. Onze hamburger was erg lekker en het patat maakte het helemaal af. Daarna zijn we nog even weer richting de festiviteiten gelopen. Dit bleek een 'braderie' met 10 kraampjes met cocktails en één kraam met een varken op het spit. Drie keer raden waar alle zwerfhonden van het dorp stonden. We hebben ons nog getrakteerd op een lekkere cocktail. Niko een canchanchara en ik een piña colada in een verse ananas. Loodzwaar dat ding, maar erg lekker. Nu zitten we als echte Cubanen in een schommelstoel op de veranda voor de Casa. Net echt. Morgenvroeg na het ontbijt gaat de reis naar Las Terrazas. Ongeveer 1 uur en 45 minuten rijden. Dat valt dus reuze mee. We zitten daar in een Casa behorende bij Hotel La Moka. We mogen gebruik maken van de faciliteiten van dit hotel. Eens kijken of het zwembad ons toelacht...