Nashville

Na een stevig ontbijt bij Mel's Diner in Pigeon Forge, een geweldige diner die zeker niet misstaan had in de jaren 60, zijn we naar Gatlinburg gereden. De autoshow was nog steeds aan de gang en de ene na de andere prachtige auto kwam voorbij. Schitterend!! Aangekomen in Gatlinburg kwamen we midden in een soort van kermis/kerstmarkt/attractiepark terecht. Ik kan het eigenlijk niet goed beschrijven. De ene vreettent wisselde de andere souvenirwinkel of attractie af. Het was met elkaar echt zo nep als het maar kon. De auto geparkeerd voor $15. Op de vraag of dit ook voor een uurtje gold, kregen we in onvervalst Amerikaans terug dat het een 'flatrate' was. Dat wil zeggen: ongeacht de tijdsduur is het $15. Nou ja, het moet maar. We wilden toch naar Ole Smoky Moonshine. Ook daar zag alles er gelikt uit, maar toch wel op een mooie manier. Wij waren wel benieuwd naar hun producten en gaven ons op voor een proeverij. 13 vingerhoedjes drank werden er even in 10 minuten doorgejast. Na fles 7 heb ik het voor gezien gehouden. Van proeven was geen sprake. Achterover tikken en weer door. Mijn hemel! Ik heb bedankt. De gelagerde whiskey die Niko graag wilde proeven hadden ze helaas niet. Wel alle andere zoete meuk. Er was echter nog een vestiging in Gatlinburg op loopafstand, dus daar ook maar even kijken. Ook hier zag het er erg gelikt uit, maar net weer even anders. Hier was de gelagerde whiskey wel en uiteraard hebben we deze even geproefd. Smaakte prima dus gaat er een fles mee naar huis. Voor onderweg nog een bekertje limonade gekocht van ongeveer een liter. Koste $4, maar met 1 was het ook betaald geweest. De hele beker werd vol geschept met ijsblokken en afgevuld met limonade. Het was echter nat en koud en dat doet het altijd goed bij heet en dorstig weer. Op naar Nashville. Ongeveer halverwege onze reis gingen we een andere tijdzone in en moesten we onze horloges een uur terug zetten. Het tijdsverschil met Nederland is nu 7 uur. Aangekomen in ons hotel, Comfort Inn, zijn we in onze badkleding geschoten en hebben een verfrissende duik in het zwembad genomen. We lagen nog maar net op te drogen toen er een heel stel luidruchtige Amerikanen aan kwamen. Ze stonden vanaf het balkon en het zwembad naar elkaar te roepen. Allemaal een vouwtasje of koeltasje mee met bier erin. Een van hen had zelfs de prullenbak omgedoopt tot biercooler. IJsblokken en zijn biertjes erin en lekker opdrinken bij het zwembad. Een hoogblonde dame vroeg of we er bezwaar tegen hadden dat ze country afspeelde op haar telefoon. Nee, reageerden wij. Moet je wel het goede spul draaien, zei Niko. Daar kon ze wel om lachen. We hebben het nog even aangekeken en zijn daarna terug gegaan naar onze kamer om ons klaar te maken voor een avondje stappen in Nashville. Ook hier waren stepjes van Lime, dus op de step heen. Nu waren we met 10 minuten in het centrum in plaats van 20 minuten lopen. Het was nog steeds lekker warm om 19.00 uur. Jongens, wat een herrie als je bij het uitgaanscentrum komt. De een speelt nog harder dan de ander. Overal staan de ramen open dus het lawaai komt je al van heinde en ver tegemoet. Dan nog eens alle neonverlichting en mensenmassa. Ik moest me er even tegen verzetten om niet rechtsomkeert te maken. We hadden bedacht om bij Honky Tonk Central te gaan eten. Een pand met drie verdiepingen met op elke verdieping live muziek. De begane grond was helemaal vol, dus 1 naar boven. Daar was nog ruimte. Na een biertje het eten besteld. Het was smaakvol maar van voedingswaarde was zeer zeker geen sprake 🤣 De muziek was leuk, maar hard. We wilden uiteraard nog wel meer zien en gingen weer aan de wandel. Bijna aan het einde kwamen we bij Bootleggers Inn. Daar werd prachtige muziek gespeeld die ook nog eens je trommelvliezen niet deden breken. Daar zijn we maar eens neergestreken. Wat was dat leuk! Gezellige kroeg en wat kon dat duo zingen. Vooral de zangeres heeft een gouden strot. Toen hun sessie er op zat zijn wij ook weggegaan. We zijn via de andere kant van de straat terug gelopen tot het begin. Eens kijken of er nog ergens twee stepjes van Lime te vinden waren. We hadden geluk. Er stonden nog twee. We kregen ze echter niet ontgrendeld vanwege een technisch probleem bij Lime. Dan maar met de Uber terug naar het hotel. Niko had thuis de Uber-app al geïnstalleerd en binnen een paar seconden wisten we wie ons op kwam halen, in welke auto en wat het ging kosten. De app meldde ook dat de chauffeur over 1 minuut er aan kwam. Wat een fantastisch systeem. Binnen 10 minuten waren we bij ons hotel. De chauffeur was super aardig. Niko ligt nu al in dromenland. Dat ga ik ook maar eens doen. Het is hier nu 00.10 uur. Morgen willen we niet al te laat op. Na het ontbijt gaan we naar het Johnny Cash museum en dan verder richting Memphis. 👋